पेठ (Peth | Peint), माझ्या हृदयात नेहमीच एक विशेष स्थान असणारे ठिकाण माझा जन्म आणि संगोपन महाराष्ट्राच्या मध्यभागी असलेल्या पेठ (Peth | Peint) नावाच्या छोट्या शहरात झाले. पेठेत वाढणे हा एक अनोखा अनुभव होता जो मला नेहमीच आवडेल. माझ्या हृदयात हे स्थान एक विशेष स्थान आहे कारण तेच मला जीवनातील मौल्यवान धडे शिकायला मिळाले ज्याने मला आज मी जो माणूस आहे त्यामध्ये आकार दिला आहे. पेठ (Peth | Peint) हा एक विलक्षण परिसर होता, जो दोलायमान आणि रंगीबेरंगी लोकांनी भरलेला होता, जे मदतीचा हात देण्यासाठी नेहमीच उत्सुक होते. मला गजबजलेले रस्ते आठवते, ज्यात विक्रेते ताजे उत्पादन विकतात आणि स्त्रिया चांगल्या किमतीत सौदेबाजी करतात. ही अशी जागा होती जिथे प्रत्येकजण इतर सर्वांना ओळखत होता आणि अगदी अनोळखी लोकांचेही मोकळेपणाने स्वागत होते. पेठेतील माझ्या आठवणींपैकी एक म्हणजे पावसाळा. पावसाने शहराला झोडपून काढले आणि रस्त्यांवर पूर येईल, लहान-नद्यांमध्ये रुपांतर होईल. मात्र या काळातही पेठेतील लोक एकमेकांच्या मदतीसाठी एकत्र येत असत. पण जसजसा मी मोठा झालो तसतशी परिस्थिती बदलू लागली. इतर अनेक शहरांप्रमाणे पेठचेही अधिक व्यापारीकरण होत होते. एकेकाळी शहराचे हृदय असलेल्या छोट्या दुकानांची आणि व्यवसायांची जागा हळूहळू मोठ्या मॉल आणि सुपरमार्केटने घेतली. रस्त्यांवर आता लोकांची गर्दी नव्हती आणि एकेकाळी अस्तित्वात असलेली समाजाची भावना हळूहळू नष्ट होत होती. अभ्यास आणि करिअर करण्यासाठी मी पेठ (Peth | Peint) सोडले तेव्हा मला त्या ठिकाणाची किती उणीव जाणवली. जेव्हाही मी भेट देत असे तेव्हा मला माझ्यावर नॉस्टॅल्जियाची जाणीव होते. मी त्या दिवसांची आतुरतेने वाट पाहत होतो जेव्हा जीवन साधे आणि गुंतागुतीचे नव्हते, जेव्हा लोक खरे आणि दयाळू होते. पेठ (Peth | Peint)वर्षानुवर्षे बदलली असेल, पण त्यातून मला शिकवलेल्या आठवणी आणि धडे कायम माझ्यासोबत राहतील. यातून मला समाजाचे महत्त्व, गरजेच्या वेळी एकत्र येण्याचे आणि जीवनातील साध्या साध्या गोष्टींची कदर करायला शिकवले. जरी मी शारीरिकदृष्ट्या पेठ सोडली असली तरी ती माझ्या हृदयात नेहमीच एक विशेष स्थान ठेवेल.